Herken je dit?
Het klinkt misschien tegenstrijdig: mensen met autisme staan bekend om hun betrouwbaarheid en doorzettingsvermogen. Maar tegelijkertijd kan het gebeuren dat ze afspraken niet nakomen, werk niet afkrijgen of ineens niet meer reageren op een appje of mailtje.
Herken je dit bij jezelf? Het ene moment ben je superbetrouwbaar, lukt het om aan verwachtingen te voldoen en ben je een kei op je werk. Maar dan zijn er periodes waarin je ineens “nergens” te bekennen bent. Je wilt je het liefst opsluiten en met rust gelaten worden. Zelfs een appje beantwoorden voelt als te veel moeite, dus stel je het uit… en uit… totdat het eigenlijk te laat voelt om nog te reageren. En dan komt het schuldgevoel.
Werk lukt, maar privé niet
Misschien heb je een partner of goede vriend bij wie je je verhaal kwijt kunt, maar de situatie verbetert er niet echt door. Je werkgever vindt er iets van dat je minder productief bent en vaker afwezig lijkt. Je wilt dit eigenlijk niet, dus doe je extra je best om tóch aan de verwachtingen te voldoen. Misschien lukt dat op je werk nog wel, maar je privéleven lijdt eronder.
Na een werkdag komt er weinig meer uit je handen. Je bestelt weer een pizza of eet snel een broodje pindakaas, want een gezonde, warme maaltijd is te veel moeite.
Lui? Of juist doorzettingsvermogen?
Misschien hoor je om je heen dat je lui bent of dat je geen discipline hebt. Maar eigenlijk is het tegenovergestelde waar. Je hebt juist veel doorzettingsvermogen, maar op een gegeven moment lukt het gewoon niet meer. De weinige energie die je nog hebt, besteed je volledig aan je werk. Alles wat erbij komt kijken, wordt te veel.
In de praktijk is het misschien niet zo dramatisch als ik het hierboven omschrijf. Maar ik heb genoeg medewerkers gecoacht voor wie dit de dagelijkse realiteit is. Wat ik vaak zie, is dat mensen net aan blijven functioneren. Jarenlang leven ze op een bepaald energieniveau waarvan ik denk: “Hoe dan!?” Hoe krijg je het voor elkaar om dag in, dag uit, maand in, maand uit, jaar in, jaar uit zo te blijven doorgaan?
Ja, misschien heb je al een paar burn-outs gehad. Dan gaat het weer een tijdje goed, en dan begint het weer opnieuw. Sommigen leggen zich erbij neer, want: “Ik heb autisme, dus stress, prikkelgevoeligheid en spanning horen erbij.”
Moet het echt zo?
Ja, het klopt dat mensen met autisme prikkelgevoeliger zijn. Maar dat betekent niet dat je een leven moet leiden alsof je een marathon aan het rennen bent en constant aan het overleven bent.
Wat als je meer grip krijgt op je eigen stresssignalen? En dan bedoel ik niet pas als je hoog in de stress zit, maar al vanaf het eerste beetje spanning.
Wat ik vaak zie, is dat mensen met autisme deze eerste signalen negeren. Want: “Het gaat toch goed?” Je functioneert, je doet wat je moet doen, en dat kleine beetje hoofdpijn of vermoeidheid neem je voor lief. Het lukt immers nog om alles te doen wat je wilt.
De valkuil: te veel doorzettingsvermogen
En daar zit de valkuil. Je doorzettingsvermogen neemt het over. In plaats van naar je lichaam te luisteren en op tijd bij te sturen, ga je door en door. Totdat het niet meer gaat.
Wat als je eerder aanpassingen doet? Wat als je een plan hebt om tijdig te ontprikkelen? Wat als je een ritme of structuur hebt, zodat je minder energie verspilt aan nadenken over wat je als volgende moet doen?
Ik heb het over de 7 stappen naar meer rust en minder stress-methode.
Wil je hier meer over weten? Download de gratis videoserie, waarin ik je uitleg hoe jij ervoor kunt zorgen dat je meer rust en minder stress gaat ervaren.
Komen deze situaties je bekend voor?
Laten we samen kijken naar mogelijke oplossingen. Vul je gegevens in en neem vrijblijvend contact op om de mogelijkheden te bespreken.
