Onrustig blijven voelen in ruststand

De mensen die mij al langer volgen weten dat ik voorheen wekelijks een nieuwe blog schreef. Helaas was dit niet meer haalbaar voor mij. Balans blijft voor mij ook een uitdaging, waardoor ik keuzes moet blijven maken waar ik mijn aandacht op blijf richten.  Nu ik niet meer 2 dagen in de zorg werk en volledig als zelfstandige werk, is mijn streven om weer wekelijks nieuwe blogs te gaan schrijven, zodat jij hopelijk geïnspireerd wordt met nieuwe insights.

Ik heb geleerd om ook mijn rust te pakken en niet meer door te gaan met werken in het weekend, of met het uitzetten van allerlei acties waardoor ik tot in de late uurtjes nog even wat werkzaamheden uitvoerde. Jazeker het vele werken heeft mij geholpen bij de start van mijn bedrijf, maar ik kwam mijzelf al heel snel tegen, dit was niet te doen naast de zorg voor mijn gezin, mijn sociale leven en ook nog een vaste baan.

Ik heb ervaren hoeveel rust het mij geeft als ik voor mezelf een overzicht heb welke focus ik heb voor de komende periode. Dat wanneer ik rust neem, ik ook daadwerkelijk echte rust neem. En niet tussendoor nog bezig ben, met in mijn hoofd wat er allemaal nog moet gebeuren.

Uitdagingen
In de laatste 3 jaar in mijn eigen praktijk heb ik gemerkt dat bijna al mijn coachees tegen vergelijkbare uitdagingen aanlopen.

– Ze willen graag hun baan vasthouden, of een nieuwe baan vinden die bij hen past, zonder dat zij er door de stress onderdoor gaan.
– Ze kunnen moeilijk de “ballen” omhoog houden in de thuissituatie en kunnen amper een sociaal leven ernaast hebben.
– Vermoeidheid en onzekerheid spelen dagelijks een rol. Met als gevolg dat hun werkzaamheden eronder lijden.
– Niet weten wat ze graag willen halen uit het leven. Per dag “overleven” en blijven wensen dat de volgende dag beter wordt.
– Dat masker dat dagelijks opgezet wordt, denken dat dit de manier is om je constant te gedragen en te reageren. Niet wetende dat zij als persoon onbewust andere verlangens hebben.

Herkenbaar?
Hoe zou het zijn als jij tijdig je stress signalen herkent. Dat je bewust bent van je stressbronnen en weet welke acties jij hierna gaat ondernemen?

Gevoelsmatig denk je wanneer je je slecht voelt dat je nog meer moet gaan doen om je beter te voelen.
– Je baalt van jezelf dat je boos bent, of een slecht humeur hebt.
– Je verlangt van jezelf dat je rustig kan reageren op een vraag of reactie van een ander.
– Je wilt dat je de gesprekken tussen collega’s kan volgen.

Normaal lukt het je wel, maar op dit moment niet meer. Je snapt er niks van. Even rust en pauze nemen is niet haalbaar voor jou, want het werk moet af. Je hebt al eerder een onhandige reactie gegeven aan een collega, nu wil je het niet nog een keer laten afweten door even naar buiten te gaan om een frisse neus te halen.
Je bent overtuigd van jezelf dat je deze taken echt wel aankan. Normaal gesproken lukt het je ook prima, alleen vandaag even niet. Dus je gaat toch nog even door. Dat je partner of je kinderen het thuis moeten ontgelden daar denk je even niet aan. Verstand op nul en gaan. De rest zie je dan wel weer. Met alle gevolgen van dien.

Onrustig gevoel blijven ervaren
Dit zijn de valkuilen die ik het meeste tegenkom bij de coachees in mijn praktijk. Als ze überhaupt de stress signalen herkennen, wuiven ze het gauw weg en gaan weer door. De onrust die ervaren kan worden als ze wel even pauze en rust nemen. Hun lijf schreeuwt van binnen dat ze nog van alles moeten doen, en dan zitten ze (gevoelsmatig) even nutteloos te wezen op de bank. Zoals Kim laatst zei: “Nee hup! Aan de slag weer. Geen tijd om rust te nemen.”

Ja we kunnen dit als mens heel lang blijven volhouden. Doorgaan en niet naar ons lijf luisteren. Maar weet je? Er komt een moment dat het niet meer haalbaar is. Je wordt constant overprikkeld, even een dagje niks plannen maakt niks uit, want je blijft je toch futloos voelen. Het weekend helemaal vrij zonder afspraken? Alsnog maandag met weinig energie naar het werk.

Wat is voor jouw de grens waardoor jij wel gaat luisteren naar je lichaam? Wat moet er gebeuren dat het voor jou genoeg is. Dat je denkt: “nu wil ik keuzes maken die goed zijn voor mij” en niet constant keuzes maken die mijn omgeving van mij verlangt.

Wil je meer blogs lezen? Kijk verder op deze pagina.