Gisteren heb ik mijn laatste coachgesprek gehad met Nia.
Nia is een vrouw van 45 jaar die sinds 2 jaar de diagnose autisme spectrum stoornis heeft gekregen.

Haar grootste eye-opener?
Dat ze mag zijn wie ze is. Alleen op cognitief niveau begrijpt ze dit, maar ze vond het nog moeilijk om dat daadwerkelijk ook zo te voelen.
Dat zij inderdaad goed genoeg is en zich niet constant hoeft te bewijzen.

Kopieergedrag
Nia wist niet beter dat ze vanaf kinds af aan altijd naar een ander keek hoe de ander zich gedraagt. Dit was haar voorbeeld om zich zo ook te gaan gedragen. Zij heeft de normen en waarden van anderen altijd overgenomen als referentiekader om te weten hoe ze zichzelf moest gedragen.

Dit zie ik vaak bij mensen met autisme. Vooral vrouwen hebben zich vanaf een jonge leeftijd aangeleerd hoe je eigenlijk hoort te gedragen op sociaal gebied.

Niet goed genoeg
Alleen Nia wilde het altijd erg goed doen, bijna perfectionistisch kan je het noemen. Het was nooit goed genoeg hoe ze een bepaalde taak uitvoerde. Het hielp ook niet mee dat haar omgeving niet altijd begreep waarom ze moeite had om een baan vol te houden, terwijl ze de capaciteit wel had. Ze kreeg regelmatig te horen dat ze lui, niet gemotiveerd, of zich aanstelde.

Dit heeft ze jarenlang vol gehouden, tot in haar volwassenheid. Sinds ze de diagnose heeft gekregen begint ze langzamerhand te begrijpen wat wel of niet werkt bij haar. Dit is een proces waar ik bij mocht ondersteunen.

Wat werkt wel
Nia weet nu hoe belangrijk het is om haar grenzen te mogen aangeven, en dat dit geen teken is van zwakte maar juist haar kracht. Zij zorgt nu voor haar zelf. Zij gaat meer beseffen dat zij mag zijn wie ze graag wil zijn.
Doordat zij eerder accepteert dat iets niet gaat en dit communiceert naar de ander, houdt ze energie over om de dingen te doen die ze liever zou willen.
Maar ook: zij is erachter gekomen wat haar ook energie geeft en weet waar ze blij van wordt. Want wat voor de ene ontspanning zorg, hoeft niet te betekenen dat dit ook geldt voor de ander.

Ze dacht altijd dat slapen haar goed zou doen om energie te krijgen, maar nu weet ze dat ze beter naar buiten kan gaan om een rondje met de hond te wandelen in plaats weer een middagje op de bank te gaan liggen.

Hoe goed zorg jij voor jezelf? Heb je het gevoel dat jij je eigen leven mag leiden zonder je verplicht te voelen om aan de eisen van een ander te moeten voldoen???