Ellen 21 jaar heeft sinds 2 jaar de officiële diagnose autisme. Daarvoor had ze in haar puberjaren 4 jaar lang de diagnose borderliner.
Ze is erg sociaal en vind het leuk om contact met anderen op te zoeken, maar op de een of ander moment trekt ze zich resoluut terug en wil geen contact meer hebben met de ander. Het aantrekken en afstoten, het grillig gedrag werd gelabeld als borderliner. Echter dit meisje deed dit vanuit een ander invalshoek. Namelijk ze raakte zo overprikkeld door haar omgeving en uit eigen overleving trok ze zich elke keer terug. Maar op momenten wanneer ze zich weer goed voelde maakte ze weer verschillende afspraken met anderen.

Onbegrip
De reacties die ze kreeg van haar omgeving waren niet altijd heel begripvol.
Hoezo zeg je weer af? We hadden toch afgesproken? Je was vandaag vrij en had alleen boodschappen gedaan en je huisje schoongemaakt.

Waar zij en haar omgeving niet bewust van was dat het logisch was waarom haar huisje schoonmaken inderdaad veel energie kost waardoor ze amper kon opbrengen om ’s avonds weer de drukte op te zoeken.
De verschillende schakelmomenten tijdens het schoonmaken kunnen voor mensen met autisme veel energie kosten. Doordat ze samen met mij in kaart heeft gebracht wat haar energie geeft maar ook wat haar energie kost heeft ze geleerd om rekening te houden met het plannen van activiteiten in haar planning.

Keuzes maken
Bij haar werkte het goed om met een duidelijke planning te werken. Op de dagen dat ze een verjaardag heeft om geen huishoudelijke taken te doen.
En mocht het niet anders kunnen, zorgt ze voor voldoende rust er tussendoor. Of ze is van bewust dat ze de dagen erna geen afspraken plant.

Het gaat niet om prikkels of activiteiten/situaties vermijden. Het gaat om keuzes maken die ervoor zorgen waardoor je makkelijker ermee leert omgaan omdat je rekening mee houdt in je planning.

Bovenstaande had ik een paar jaar geleden geschreven. Zij was een coachee en is toen zelfstandig verder gegaan met de handvaten. Kort geleden had ze weer contact genomen. Het gaat toch niet meer zo goed.
Ik begin altijd met de vraag, maar wat gaat er wel beter? Een planning maken en goed balans houden in de week. Maar toch krijgt ze regelmatig een terugval, en ze begrijpt het niet.

Interne criticus
Wat bleek? Zij had allerlei “stemmetjes” in haar hoofd die haar vertelde dat ze zich niet zo moest aanstellen. Ze zit momenteel in de ziektewet en doet vrijwilligerswerk 2x in de week.
Ze kijkt naar haar planning en zegt: “Melisa ik heb amper wat staan deze week en toch voel ik me zo moe en heb nergens energie voor”. Ik spreek al amper af om bij te komen.
Bij nader onderzoek met elkaar kwamen we erachter dat zij het lastig vindt om activiteiten te doen die haar voldoening en energie geef. De leuke dingen zeg maar. Volgens haar eigen interne criticus mag ze niet schilderen omdat ze niet de was had opgeruimd, en de keuken staat nog vol met afwas. Dus ze wilde haar zichzelf niet belonen voor iets waar ze geen “recht” op had.

Inmiddels door nieuwe opgedane kennis over systemisch werken, kon ik meteen dmv poppetjes met haar aan de slag. Ondanks dat ik nog niet genoeg ervaring hierin heb zag ik het kwartje vallen bij haar. (In september ga ik de jaaropleiding doen over familieopstelling..yeaah:)

Maar goed, doordat ze nu begrijpt waarom ze dus in dit geval “zo hard voor haarzelf is”, kan ze het plaatsen en kan ze dus nu wel echt de keus maken om milder naar haar zelf te kijken. Uiteindelijk hebben we met 2 gesprekken voor nu afgerond.

Dat vind ik soms wel jammer van de particuliere trajecten vergeleken met de ambulante begeleiding wat ik vroeger deed. Je loopt korter met iemand mee. Zij gaat nu zelfstandig verder.
Echter, mocht ze alsnog hulp willen bij het reïntegreren naar een betaalde baan hebben we alvast een plan B besproken: Via de uwv kan zij mij inschakelen als haar reintegratie-coach voor een werkfit traject. En hier hebben we alle tijd en ruimte om meer de diepte in te gaan.

En dat blijft zo leuk van mijn baan. Ben erg specifiek: namelijk het coachen van medewerkers van autisme die graag meer rust en minder stress willen ervaren en hun zelfvertrouwen willen vergroten. En toch blijft het zo divers.
Via werkgevers die graag coaching willen bieden aan hun medewerkers waar je soms met 10 gesprekken al voldoende handvaten uitgereikt hebt gekregen, waar als iemand in de ziektewet terecht komt, of een Wajong uitkering heeft 40 uur mag besteden aan het traject.
En soms komt er iemand die graag alleen 1 klein stukje nodig heeft om de laatste puzzel stukje compleet te maken en zijn we met 2 gesprekken weer klaar.
Alles blijft maatwerk, en daar word ik heel blij van om elke keer te kijken wat is er in dit geval nodig om de volgende stap te kunnen zetten.

Wil jij ook meer rust en minder stress ervaren? Download hier mijn gratis videoserie.