Ben je ook zo iemand die graag controle wil houden over wat er gebeuren gaat? Je wil graag weten waar je aan toe bent. In situaties waarin het onzeker is hoe het gaat aflopen ben je bang dat het misschien zelfs verkeerd afloopt. Alleen al bij die gedachte raak je lichtelijk in paniek en krijg je er stress van, want je wil zo graag duidelijkheid dat het goed komt.
Of je wordt boos of teleurgesteld, omdat iemand anders iets vervelends heeft gedaan, of gezegd. Je wijst de vinger naar de ander dat het zijn schuld is dat jij je zo vervelend voelt.
Maar helaas hebben we geen invloed op wat er buiten ons gebeurt. We hebben er geen invloed op wat bij een ander speelt. Zie foto.

We hebben alleen invloed op ons eigen gedachten, gevoelens, of reacties. Het klinkt zo makkelijk, maar hoe vaak gebeurt het niet dat wij ons laten leiden door hoe anderen zich naar ons gedragen, of op ons reageren en dat wij graag controle zouden willen uitoefenen op hoe een ander wel of niet reageert.

Wake up call! Dat heb je niet. Niemand heeft invloed op hoe een ander zich gedraagt. Ja, indirect natuurlijk wel. Als jij positief of rustig reageert op een ander dan is de kans groter dat die degene ook op een nette manier op jou reageert. En als je boos of onaardig doet tegen iemand dan zal hij ook niet zo lief naar jou reageren. Maar concreet: jij hebt geen toverstaf die de ander zodanig kan beïnvloeden dat hij alles doet, of zo reageert, zoals jij het wenst.

Als jij dit kan aannemen en erop gaat vertrouwen dat jij te allen tijde invloed hebt op JOUW eigen gedachten, gevoelens en gedrag dan betekent dat dus ook dat jij ervoor kan kiezen hoe om te gaan met negatieve gevoelens. Tja, misschien is het makkelijk praten. Want de gevoelens overkomen je, je denkt dat je geen invloed erop hebt omdat iemand anders je gekwetst heeft. Nee hoor! JIJ BLIJFT verantwoordelijk voor je eigen gedachten, gevoelens en gedrag. Je kan er niemand anders de “schuld” van geven dat jij je slecht voelt.

100% eigen verantwoordelijkheid nemen
En ja dit is het lastigste om te gaan snappen. Toch is dit de basis wat ik aan mijn cliënten meegeef: “Jij mag 100% verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gedrag en leven. Je kan niet een ander de schuld geven waarom het gaat zoals het momenteel gaat in je leven”.
En het is oké als je het anders ziet, en dit niet als waarheid ziet. Het is wel hoe ik in het leven sta en wat ik leer aan mijn cliënten, want ik zie zodra men bij zichzelf gaat zoeken en verantwoordelijkheid gaan nemen het veel makkelijker gaat in het leven. En nee ik bedoel niet zichzelf de schuld geven, dat zij het verkeerd doen. Maar puur kijken naar wat kan jij doen als persoon om de situatie beter te maken.

Een baan vasthouden
Ik kan je alle tools en kennis geven die je nodig hebt om een baan te vinden en wat je kan doen om een baan vast te houden. Zelfs bemiddelen met de werkgever om te zorgen dat de werkomgeving zodanig aangepast wordt dat jij op je plek zit. Maar dan nog is het geen garantie dat het gaat slagen als jij niet zelf het werk gaat doen.

Een voorbeeld uit de praktijk: Eva heeft een baan waar zij met plezier naar toe gaat en ze voert haar werk goed uit. Ze heeft alleen moeite met het gedrag van haar collega’s. Die vinden haar soms te bot en te direct, waardoor de collega’s niet graag met haar willen samenwerken. Zij vond het in eerste instantie lastig om zelf coaching te krijgen, want zij kan er toch niks aan doen dat ze soms kort door de bocht reageert, door haar autisme weet ze niet beter dan dat ze soms moeite heeft met tactvol reageren. Ze vindt het gedrag van haar collega’s niet acceptabel. De collega’s moeten coaching krijgen om te leren hoe zij met anderen om moeten gaan.
Maar nadat haar leidinggevende haar dit traject had aangeboden wilde ze het toch een kans geven om te kijken wat ze ervan kon leren.

Het grappige hiervan? Geen enkel moment ben ik samen met haar gaan zitten om te kijken hoe zij op een andere manier moet leren communiceren. Iedereen heeft een bepaalde stijl van communicatie, direct en eerlijk daar is niks mis mee. Maar de toon en de energie waarmee je overkomt kunnen wel maken dat de ander het als onprettig ervaart.

We zijn gaan kijken hoe het met haar zelf gaat qua rust in haar hoofd, hoe zij verder in haar vel zit. Wat bleek? Op momenten dat het drukker is op het werk, of wanneer er in haar privé leven meerdere dingen spelen ervaart ze meer stress. Hoe meer stress, hoe botter of onaardiger zij reageert op de ander. Haar mening is dan wet, er is weinig sprake van nuances en de ander heeft het altijd verkeerd. Zij zit dan in zo’n tunnelvisie en kan daar moeilijk van afwijken. Ja, als je sec kijkt dan kan dat rigide patroon van denken onder autisme vallen. Maar dan nog kan je er wat aan doen, ondanks je autisme. Je kan kijken hoe je meer rust gaat ervaren in je hoofd. Want hoe meer ruimte er ontstaat in je hoofd, hoe minder stress je ervaart en hoe minder rigide je zal reageren.

Sinds Eva heeft geleerd hoe zij kan omgaan met haar stress gehalte en weet dat zij acties kan ondernemen om te zorgen dat de stress niet verder oploopt maar juist tijdig daalt, merkte ze dat het bot en onaardig reageren naar anderen niet meer is voorgekomen.

Er heeft een gesprek plaatsgevonden in het team waar iedereen zijn eigen zegje kon doen. Ook Eva, zij heeft toen aangegeven wat ze graag zou willen, en dat is niet het gevoel hebben dat ze buitengesloten wordt omdat ze moeilijker is om mee samen te werken. En wat bleek? Ze kreeg meteen een compliment van een collega dat zij de laatste tijd heel anders is op het werk. En dat die collega zich niet bewust was dat wat zij deed Eva zoveel kwetste. Maar zij vond het inderdaad wel lastig om met Eva’s gedrag om te gaan en merkte dat het nu makkelijker was om met haar te communiceren. Er was weer sprake van een dialoog en minder van communiceren vanuit één richting waar geen ruimte is voor input van de ander. 

Moraal van dit verhaal. Doordat Eva puur naar haarzelf is gaan kijken “wat kan ik (anders) doen, wat kan ik (beter) leren?” heeft ze er dus voor gezorgd dat het nog beter gaat op het werk. En ja indirect heeft zij wel invloed gehad op het gedrag van haar collega’s. Maar niet met de vinger wijzend “jij moet lief op mij reageren”. Maar puur door te kijken naar haar eigen gedrag en wat zij anders kan doen. En in dit geval was dit door ervoor te zorgen dat zij te allen tijde bewust is van haar stress signalen en dat zij zorgt voor voldoende rust in haar hoofd.

Wat ik je graag wil meegeven: Neem 100% verantwoordelijkheid voor je eigen gedrag, gevoelen en gedachten. (Zonder de schuld bij jezelf neer te leggen dat je het verkeerd doet). Maar zie het als een reis van om constant te kijken waar heb je wel invloed op om je leven mooier en beter te maken.

Wil jij ook meer rust en minder stress ervaren? Download hier mijn gratis videoserie.