Heb je mijn blog als gelezen van de vorige keer over vrouwen en camoufleren. Lees hier de blog.

Naast vrouwen, spreek ik ook mannen met autisme die het liefst niet aan hun werkgever willen vertellen dat ze autisme hebben. Maar die toch bij mij komen, omdat ze dreigen vast te lopen en toch heel graag hun baan willen houden. Of ze kunnen geen baan vinden en willen toch een keer door de sollicitatie heenkomen.

Wat is wijsheid? Ga je het wel of niet vertellen in je werkomgeving?

Uiteindelijk is het nooit mijn beslissing, maar samen kijken we wat de meerwaarde ervan zou kunnen zijn.

Stel, je bent iemand die het zonder interventie van je werkomgeving lukt om de juiste balans te houden tussen werk en privé, je werk verder kan blijven doen en weinig externe hulp nodig hebt zoals bijvoorbeeld aanpassingen in je werkomgeving, dan is het niet per se nodig dat je dit kenbaar maakt. Tenzij je het zelf graag wil. Wat ik wel belangrijk vind om mee te geven, is dat je niet het gevoel moet krijgen dat je op je tenen moet lopen. Camouflage ligt namelijk dan op de loer.

Maar stel, je hebt genoeg inzichten gekregen in je autisme, je weet wat je wel of niet nodig hebt. Je hebt een duidelijk plan wat je kan doen om een ontspannen hoofd te houden, maar toch lukt het niet om je werk goed te blijven uitvoeren. Want er is toch een collega die jou heel chaotisch elke keer vragen komt stellen, of er zijn taken die onregelmatig bij je gedropt worden, waardoor je constant moet schakelen en extra stress krijgt.

Je hebt hierin twee keuzes:

• Zonder überhaupt het woord autisme te gebruiken, kan je altijd aangeven wat je wel prettig zou vinden. Bijvoorbeeld: “Kunnen we afspreken dat je de vragen via de mail stelt? Ik zal twee keer per dag jouw vragen beantwoorden”.
• Toch het gesprek aangaan, mogelijk eerst met je leidinggevende en eventueel hierna met je team. Over dat je graag kenbaar wil maken dat je een diagnose hebt (of dat je je herkent in de kenmerken van autisme) en dat je hierdoor moeite hebt met onverwachte veranderingen. En dat je het daarom prettig vindt als je de tijd krijgt om nieuwe informatie te laten landen, wanneer er iets van je wordt verwacht..

Hoe zit het dan bij sollicitaties?

Er is hierin geen goed of fout. Het blijft een persoonlijk aspect of men het wel of niet vertelt. Wat ik wel meegeef: wanneer je vertelt over je autisme, geef dan ook extra uitleg over hoe dat er voor jou in de praktijk uitziet. Alleen vertellen dat je autisme hebt, zorgt helaas nog vaak voor een verkeerd beeld. Niet alle recruiters of leidinggevenden hebben veel verstand van wat dit inhoudt, mogelijk hebben ze een beeld van Rainman (helemaal als je ergens nieuw komt werken en niemand je nog kent).

Zorg dus voor extra uitleg, waarbij je verder meldt waar ze mogelijk rekening kunnen houden, maar vooral ook waarom ze je moeten aannemen!

En soms kan het wijs zijn om hulp van een detacheringsbureau in te schakelen, zoals Autitalent. Zij werken samen met bedrijven die de talenten van mensen met autisme juist willen omarmen en hen een kans willen geven om uiteindelijk in dienst genomen te worden.

Welke ervaring heb jij met het vertellen over je autisme? Wil je dit met mij delen?

Wil jij ook meer rust en minder stress ervaren? Download hier mijn gratis videoserie.